Promisliti i predstaviti razvoj arheologije u Jugoistočnoj Evropi, preciznije rečeno, na području nekadašnje Jugoslavije, u kulturnim, infrastrukturnim, epistemološkim i političkim okvirima tokom posljednjih nekoliko vijekova, predstavlja veliki izazov. Iako mnogim arheolozima, koji ne žive i ne rade na ovom području, ovaj zadatak možda i ne izgleda toliko drugačiji od sličnih ogleda, odnosno prezentacija regionalnih i nacionalnih arheoloških škola, odnosno putanja u razvoju evropske arheologije, domaćim poznavaocima arheološke discipline ovaj zadatak bi se činio izuzetno teškim, ako ne i skoro nemogućim. Svijest o izuzetnoj složenosti historije ovog regiona koja zahtijeva široko poznavanje brojnih lingvističkih, kulturnih, religioznih i političkih vidika i konteksta da bi se razumjele historijske i kulturne i druge razvojne putanje, zahtijeva veliki oprez i pažljivo kritično promišljanje kako bi se izbjegle simplifikacije i površni zaključci.